Argumento
Tekenen in het algemeen en strips maken in het bijzonder is een vrij eenzame bezigheid. Uren en uren worden in eenzaamheid achter de tekentafel doorgebracht. Alles voor de juiste concentratie. En niks gaat vanzelf. Het werk is immers pas af als het ‘af’ is, ongeacht hoe lang dat duurt. Vanzelfsprekend is muziek is daarbij de beste vriend van de tekenaar en door middel van muziek wordt de arbeid lichter. Ik ken geen enkele tekenaar die niet van muziek houdt, sterker nog; veel van mijn collegatekenaars zijn ook muzikant en als ze geen instrument beheersen dan hebben ze een uitgebreide platenkast en ditto smaak. Veel van hen hebben een voorliefde voor country. Misschien is het het eerlijke, ambachtelijke aspect ervan. Ik persoonlijk houd erg van het instrumentarium.en van de stemmen, vooral de close-harmony die vaak te horen is in de bluegrass. Ook ben ik liefhebber van verhalende songteksten, recht voor zijn raap en vaak bestaande uit gecomprimeerde tragedies. Vooral die teksten die zich bezighouden met duistere thema’s spreken me aan. Ik heb er al een keer een heel (strip)boek aan gewijd. Het boek dat voor u ligt is een heel arbitraire verzameling van een liefhebber, niet per sé van een muziekhistoricus of kenner. Het zijn er 50 omdat dat een mooi rond getal is, niet omdat ik een top vijftig met de beste artiesten heb willen maken Het gevaar bij het maken van een dergelijk boek is dat er de indruk ontstaat dat er een zekere pikorde is, maar geloof me, ik vul met gemak nog twee of drie van dit soort boeken. Er valt nog zoveel te ontdekken uit het ‘mer à boire’ dat de muziekgeschiedenis ons geeft.
Dat is weer stof voor een mogelijk volgend boekje. Wie zal het zeggen?